Arzu Hüseyn
Artıq bizi xilas etməz gümanlar,
Bağışlayar nə göy, nə də yer bizi.
Yanımızda ögey-ögey adamlar,
Yanımızda yad nəfəslər var bizim.
Dodağında neçə öpüş izi var,
Bu idimi inamımın bədəli?
Yatağında fərqli-fərqli qadınlar,
Yastığında neçə qərib saç teli.
Başqasına sarılmışam özüm də,
Ümüdsüzlük ürəyimi sıxanda.
Heç onda da getməmisən gözümdən,
Heç onda da düşməmisən yaxamdan.
Bir ümüdü min yalana yem etdin,
Xatırlayıb saflığımı gülürəm.
Nə etdinsə ikimizə sən etdin,
Nə etdimsə mən elədim bilirəm.
Başqaları göz yaşımı qurutdu,
Ürəyimi ovutmadı bağışla.
Dodaqlarım öpüşünü unutdu,
Yanaqlarım unutmadı bağışla…
Yollarından əl üzübdür nəzərim,
Xəbərsizdi ölümümdən küçələr.
Yuxudadı balıqları Xəzərin,
Mürgüləyir yuvasında sərçələr…